In de huidige regelgeving van het ftk leidt de hogere inflatie ertoe dat het tijdstip waarop pensioenfondsen volledig kunnen indexeren verder weg komt te liggen.
Opnieuw een technische aangelegenheid die duidelijk maakt dat ook het huidige pensioenstelsel erg ingewikkeld is en bovendien niet inflatiebestendig. Bovendien is ook hierbij feitelijk achter de schermen sprake van overdrachten tussen generaties.
Voor een deel effecten die samenhangen met ieder kapitaal gedekt systeem en zoals wij eerder aangaven kan een te hoge inflatie alleen economisch bestreden worden en niet worden opgevangen in een pensioensysteem.
Tot voor kort mochten pensioenfondsen boven een dekkingsgraad van 110 gedeeltelijk indexeren en, middels een staffel, pas volledig indexeren bij een dekkingsgraad van 125. Die laatste grens komt nu aanzienlijk hoger te liggen en verschuift op basis van de regelgeving bij een inflatie van bijna 7% naar 140. Buffervorming die prioriteit krijgt boven aanpassing van de uitkeringen.
Nog maar eens goed nadenken voor al degenen die nog steeds pleiten voor handhaving van het huidige systeem lijkt ons. Dat doet overigens niets af aan de kritiek op onderdelen die wij op het wetsontwerp Toekomst Pensioen hebben. Met name ook over de transitieperiode en de transitie zelf, waarbij de koopkracht voor gepensioneerden allesbehalve centraal staat.
Alle genoemde getallen zijn per fonds enigszins verschillend maar de genoemde getallen zijn voor de trend representatief.